De gedeelde trip

Vandaag zijn we elk ons eigen weg gegaan, wij met de auto en T&N te voet. Voor ons was Glen Coe een van de doelen, hier zijn we in 2008 wel doorheen gecrost omdat we toen nogal aan de late kant waren. Het weer werkte prima mee en Glen Coe deed hetzelfde. We hebben er een heel stel mooie foto’s kunnen maken, zelfs na enig keerwerk op de weg omdat we een mooie plek al voorbij waren gereden. Eigenlijk zou je er heen en terug door moeten rijden om al de mooie plekjes te ontdekken. Het visitor centre was ook leuk om te zien, vooral de mooie foto’s die een lokale fotograaf heeft gemaakt. Ze kosten nogal wat, maar gezien het werk en de tijd die er in gestoken is valt het nog reuze mee. Verder is er natuurlijk de historie van Glen Coe te zien en uiteraard ook de slachtpartij op de McDonald Clan in 1692. Het is nog steeds een schandvlek in de Schotse geschiedenis.

Hierna zijn we richting Oban gereden, maar we zijn net er voor al afgeslagen om zo naar de kop van Loch Lomond te rijden. Onderweg zijn we nog bij een vroege hoogoven gestopt. Heel leuk om te zien en het was er heerlijk rustig. Bonawe Historic Iron Furnace heet het en het ligt net buiten het gelijknamige dorpje. Als je aan komt rijden lijkt het helemaal niks, maar schijn bedriegt hier. Het is een aardig complex met de oude opslagloodsen voor de houtskool, de kalksteen en het ijzererts. Als je de tour doet en ziet en leest wat ze daar deden, dan mag je respect voor ze hebben. In 1753 is het gebouwd en in 1876 werd de oven gesloten. Meer dan 120 jaar heeft de oven dienst gedaan, dat zie je tegenwoordig niet meer ;-) .

Op naar Loch Lomond, deze keer rijden we langs het hele Loch en we spotten er zelfs een leuk plekje voor een mooi uitzicht. Het weer is perfect, een mooie blauwe lucht boven het Loch, gevuld met machtige plukken witte wolken, geweldig dus. Ook hier hebben we natuurlijk wat plaatjes getrokken waarna we verder getrokken zijn. We waren redelijk op tijd terug en hebben voor ons huisje heerlijk zitten genieten van het zonnetje en het prachtige uitzicht. Ook hier waren de meest mooie luchten te bewonderen en onder het genot van een pintje en een rosétje hebben we lekker zitten ontspannen.

Een half uurtje na ons kwamen ook T&N aangewandeld en die hebben ook nog wel het een en ander te vertellen over hun dag. Ik ga zo weer een lekker stuk koe in de pan leggen, iemand moet ze opvreten he, anders komen ze er hier in om. (P)

PS, We proberen op de terugweg nog naar Rosslyn Chapel te gaan.

Ja, het was een wondermooie dag, alhoewel wij helemaal in het westen een buitje hebben gehad, hier en daar. Hier ter plekke is het blijkbaar droog gebleven. Maar maakte niet uit, tijdens de buitjes zaten we mooi in de auto. Bij het bezoek aan de ijzer-oven was het af en toe echt warm. Heul mooi plekkie daar en de hele site voor onszelf, gewéldig!! Ben blij dat ik Glen Coe nu eens echt goed gezien heb. Voor mij was het de 3^e keer, maar zoals gezegd, de eerdere keren was er niet echt tijd voor om ervan te genieten en dat hebben we nu zéker wel gedaan!! Zie foto’s ;-) . Ook erg leuk dat op twee uitkijkpunten een Piper stond te doedelen; met zo’n dramatische achtergrond geeft dat enorm sfeer aan zo’n moment. Weer thuis op het terrasje was het ook werkelijk heerlijk vertoeven, echt het vakantie gevoel. Nog effies gebabbeld met de buren (koetjes), maar die bekeken ons van afstand – de jonkies dan, de ouderen waren druk met eten.

Na de borrel heb ik voor het eerst deze week een tukkie gedaan … was ook erg vroeg op vanochtend. En met die vele indrukken en het lekkere zonnetje en windje bij de borrel moet een oud vrouwtje dan effies liggen :-D .  Heb net een hapje gegeten en P begint nu aan z´n steak (we hebben maar één koekepan hè) … en ik ga lekker uitgebreid badderen. Na het eten vervult P z’n hoofdtaak weer (blog op net zetten) en dan kunnen jullie weer vooruit ;-) .  Kissie van (M).

Nico was vanmorgen al om 8 uur op en ik hoorde Pieter en Margreet niet veel later vertrekken voor hun reis naar Glen Coe. Ik heb me nog maar even omgedraaid en dacht dat ik een kwartier later dus weer wakker werd. Nee hoor, Doornroosje heeft nog doorgeslapen tot bijna kwart voor 10! Maakt nie uit, het is tenslotte vakantie toch? We hebben schitterend weer en gaan lekker buiten koffie-/theedrinken en een rokertje doen. Daarna even eten en om ongeveer 11.45 uur zijn we vertrokken richting Aberfoyle, lopend. Het eerste stuk ging bergopwaarts en was een steile klim, dat hebben we in Blije niet en dat is dus even wennen. Nico is een echte bergbok :-D en ik moet dus maar voorop lopen, anders raakt ie me kwijt onderweg. Gartmore is een klein, slaperig stadje waar we doorheen lopen, even wachten tot de begrafenisstoet afslaat en dan verder. Nu gaat het bergafwaarts en het is voorzichtig aan en goed uitkijken geblazen, de auto’s van de lokale bevolking rijden je zo van je sokken, dus rechts lopen zodat het verkeer je tegemoet komt aan die kant. Na 1½ mijl komen we bij een speciaal aangelegd voet-/fietspad, dat is wel zo veilig. Aberfoyle ligt dan nog 1¾ mijl verderop en we besluiten daar naar toe te gaan. Nou, maar goed ook: het is een prachtig pad, zonder grote ‘hobbels’ en met een pracht aan wilde planten in de berm. We hebben hele mooie macrofoto’s kunnen maken van bijvoorbeeld twee orchideënsoorten, koekoeksbloem en ooievaarsbek. En dan onderweg nog prachtige beekjes die kleine stroomversnellinkjes hebben en prachtige doorkijkjes. De bruggetjes hier zijn ontzettend mooi, bijna allemaal met mooie stenen ‘leuningen’ (ik weet niet hoe ik die anders omschrijven moet). Op een gegeven moment loop je langs de weg waarover we naar ons vakantie onderkomen rijden, vanaf die weg kun je niet zien hoe mooi het hier is, dus we zijn blij dat we dit lopend toch nog doen! In Aberfoyle aangekomen eerst maar es een sanitaire stop en kijken naar de uilen en een Amerikaanse valkensoort van de World of Wings die hier een paar keer per week zijn. Jammer genoeg hebben we alleen maar een goede foto van wat wij denken dat het een Oehoe is, maar misschien dat de vogels er morgen weer zijn. Dan nog even een paar souveniertjes voor de schoonzonen kopen, voor Idske en Luudtske hebben we al eerder iets gehaald. En je moet natuurlijk wel iets voor het thuisfront meenemen. (Overigens, voor op de hoedenplank in onze auto hebben we een knuffel Highlander koe, die we Heather gaan noemen, meegenomen:!) Het is inmiddels half 4 en we besluiten meteen weer terug te lopen, we willen natuurlijk wel voordat het donker is weer thuis zijn ;-). Het eerste stuk is weer lekker rustig aan, de weg is bijna vlak en dat loopt lekker aan. Maar dan moeten we weer klimmen naar Gartmore, nou, volgens mijn hart was dat een stuk lastiger! Gewoon doorgaan en weer de auto’s goed in de gaten houden, bij bochten en hobbels ontzettend goed uitkijken en aan de kant als er een auto voorbij komt. De automobilisten vinden het fijn als je dat doet, een hand omhoog als groet en we kunnen weer op de weg lopen. Onderweg komen we nog een Fairy Steps tegen, een stenen trappetje met geld erop (volgens Margreet heeft het met bijgeloof te maken).

Het laatste stuk is weer bergafwaarts en ongeveer 5 uur zijn we weer thuis. Pieter en Margreet zijn ook weer thuis en we gaan met zijn vieren nog lekker even buiten van de zon genieten, het is een perfecte dag geweest om te gaan lopen: geen buien gehad! Nadat we ons opgefrist en maar even omgekleed hebben (al dat zweet ga je wel ruiken natuurlijk), gaan we lekker onze hamburgers van hertenvlees met gebakken ui en tomaatjes op brood naar binnen werken, we hebben allebei best wel trek gekregen van de wandeling, die totaal ongeveer 8 mijl was (mijn schoenen kan ik niet meer uittrekken, krom staan is errug moeilijk, toch ouder dan dat je denkt hihihi). (T&N)